El clasico

Nog een keer over voetbal, ach toe? Daarna hou ik erover op.
Zondag was namelijk de clasico Nacional-Peñarol.

Op mijn eerste stagedag werd me al gevraagd: ben je peñarol of nacional? Het is zoiets als Feyenoord en Ajax maar dan uit dezelfde stad. Maar dan zijn de supporters nog 10x zo fanatiek. De hele vorige week stonden de kranten vol met verwachtingen, voorspellingen en bij het stadion duizenden mensen tegelijk om kaartjes te halen.
Dus, heb me na dat eerste interview dus maar snel verdiept en eigenlijk omdat ik in de eerste week een paar spelers van Peñarol heb geinterviewd, gekozen voor die club.

Zondag dus de wedstrijd tussen de twee favorieten, een afgeladen stadion (iets van 60.000 mensen) en geladen voetballers. De wedstrijd werd gespeeld in het stadion van het eerste WK dus lekker brak maar sfeervol. Mijn huisgenootje Laura en ik zaten op de familietribune maar vergis je niet: de kiddos van 8 schreeuwen net zo hard ´el puto de nacional´ als op de diehard tribune. En omdat ik vorige week ook naar een wedstrijd was geweest, heb ik lekker meegeschreeuwd. En met resultaat, Peñarol heeft gewonnen met 4-2. Sfeerindicatie:
http://www.youtube.com/watch?v=2X8dlb9xMVY

De hype nu op mijn stage is om mij te laten daten met de keeper van Peñarol..Hartstikke fijn. Het hele kanaal is ervan op de hoogte en Omar (de presentator) heeft ook al drie keer op tv (!) herhaald dat ik verliefd op hem ben. Daar ga ik nog een probleem mee krijgen als ik de interviews ga doen voor...

En dan nu echt als laatste over voetbal: een tijdje geleden maakte ik de geweldige grap: waarom maken we geen kalender met voetballers in boxers, de opbrengst voor een goed doel.
Tatatataaa, nu ben ik bezig met de inleidende interviews (inclusief de keeper dus) en binnenkort is de fotoshoot, jippiejajoo!

Goed, naast voetbal heb ik nog een werkend en social leven. En dit leven ga ik over drie weken achterlaten, best raar. Het is ook anders dan Spanje, want hier kom ik niet zo snel weer terug denk ik.
Alhoewel, toen Laura en ik zaterdag in de viplounge zaten met een fles Johnnie Walker Black Label (lekker decadent)en een paar te rijke arrogante Uruguyanen, leek het ons toch een goed idee dat ik in januari kom overwinteren. Maar goed, er is ook nog de rest van de wereld.

Voor jullie denken dat ik helemaal niks anders meer doe dan te dure whisky slempen met rijke voetballers, ben zaterdag ook nog naar een reggaefeest geweest, een concert van 5 uur met de beste Uruguayaanse reggaebands. Foto´s volgen.

En verder...kabbelt mijn leven een beetje voort. Word zo nu en dan nog eens herkend, vooral door jongens tussen de 15 en 25. Die vertellen me dan dat ze verliefd op me zijn, dat ze het programma kijken voor mij, dat het misschien mijn accent is wat hem betovert, en dat hij zeker weet dat hij binnen twee weken mijn mob. nummer kan achterhalen. Laten we het maar op de magie van televsie houden.

Van dit soort dingen word ik altijd wel een beetje zenuwachtig, wat moet je zeggen? Hihi, ja, oke, nee joh, weet je wel hoeveel make-up ze moeten smeren, dank je, nou dat zal ook wel meevallen, haha, ik moet gaan DOEI!!!

Goed baby darling sugars, ik ga filmen. Tot snel, ik ben 19 juni weer terug. Hoop dat het mooie weer er dan nog steeds is, door al die verhalen van biertjes op het terras van Stef´s, parkhangen en eten in de tuin, krijg ik zo langzamerhand wel weer zin om terug te gaan.

Ciao amores!