Ode aan Valencia

Potverdriejandubbeltjes, het is allemaal veel te snel gegaan!
Voor degenen die na het lezen van het In Nederland stukje dachten dat ik zwaar depressief in mijn flatje me zat te vervelen...hier een Ode aan Valencia van het blonde negertje uit Nederland.

Valencia, mijn dank is groot. Hoewel de mannen soms erg vervelend waren, was het toch best lekker om zo nagekeken te worden. En dan niet denken dat het alleen de Spanjaarden waren. Zo was er de neger die vroeg ´´Are you black?´´En, ik met mijn altijd scherpe opmerkingen terug: ´´No, I´m white´´......
En dan nog versierd worden in een gaybar, very special. Vooral als je versierd wordt door een Roemeense puta (oftewel prostituee). Maar ook iedereen die daar tussenin zat, fijn dat jullie je geen zorgen maken over de extra tapaskilos.

Dan, bedankt Gerrit Gerritszoon, voor het geweldige Erasmusleven in Valencia dat je hebt geschapen. En hiermee dus ook bedankt aan Kim, Anne, Lin, Freddy, Sidy, Annemarieke, Bruno, Anders, Espen, Antonio, Telma, Becky, Birgit enz enz enz enz.

Bedankt Jalalalabamba, voor het leuke huis. En natuurlijk voor het feit dat ik nu supercleaner ben, pffffffff.

Lekkere universiteit, waardoor ik erachter ben gekomen dat ik echt niet zo Katholiek ben, en zeker niet voor Christelijk onderwijs. Maar, waardoor ik nu wel de verhalen van Cain en Abel, Abraham, Adan y Eva en andere bijbelse figuren ken.

Lekker strandje van me, daaag!!

Nou, dit wordt allemaal een beetje te onboeiend voor jullie. De leute voor wie deze ode is, kunnen of geen Nederlands of helemaal niet lezen (de playa en die Roemeen verdenk ik er ook van)

Ben nu dus aangekomen in Sevilla. Na het oppleurtfeestje van Kim en Kim(lekker janken!)moest ik echt mijn spullen gaan pakken en weg. Netjes met de auto afgezet op het vliegveld door Ronald en Luis, en daarna nog mijn laatste Valenciaanse Amstels gedronken met Anne, Lin, Freddy en Sidy. Sidy had nog het wilde plan om me te kidnáppen maar dat ging niet door. Nog ver voorbij de poortjes hoorde ik Freddy gillen: Yoehoe, doehoei! (Vraag Margot of Robin of ze het even voordoen hoe queen Freddy dat kan, onbetaalbaar)

Natuurlijk was ik weer lekker op tijd met alles inpakken en hangen er nu nog steeds allemaal shirtjes over mijn bed in het hostel te drogen. (Lau, je weet toch, altijd op het laatste moment wasjes draaien)

Trouwens, mijn angst voor eenzaamheid in Spanje is totaal desaparecido. Meteen op het vliegveld kwam ik een Nederlander en een Canadees tegen met wie ik gegeten heb en de kroeg ben in gedoken. Vanochtend ontbeten met mijn Australische kamergenoot. En dan nu...toch echt in mijn eentje lunchen.

Voor de mensen die nu denken dat ik helemaal niet meer terug wil: Jawel hoor, best wel, een beetje, denk ik. Ben 11 juli weer terug in Holanda.

Hoop dat jullie wel een beetje mooi weer hebben daar, want ik word hier al een blonde neger. Ja, dr wordt natuurlijk niet voor niks gevraagd: ´´are you black?´´

Hasta la vista, ik ga Sevilla herontdekken! (Ze hebben hier wél een h&m)