BNTM in the bush

Vanuit the city moest ik dan toch echt met mijn oranje tent en backpack op pad. Met Gustavo en David ben ik op zoek gegaan naar de noche de San Juan in Cadiz. In Valencia het grootste strandfeest van het jaar, in Cadiz...niet dus. Een handjevol mensen sprongen het water in om 12 uur en da wast. Wel hebben we nog het ritueel gedaan: een wens over het strand weg laten waaien en een ´onwens´ verbranden.
Die avond heb ik in Rota geslapen, in het huis van David zn ouders. Bijzonder detail: er stonden 3 bananenbomen op het witte binnenplaatsje!
In Rota maakte ik ook kennis met het wildlife van Spanje: een cucaracha (kakkerlak) kroop onder mijn bed vandaan vlak voordat ik erin wilde gaan liggen. En ze komen nooit alleen...

Daarna ben ik door gegaan naar El Puerto de Santa Maria, maar daar weinig wildlife dus dat had ik wel snel gezien. Tijd voor het echte werk. Met de toeristenboot (Mummie, are we going to see dolphins? Nee, kind, dit is een soort buurtbus maar dan op een boot) ben ik naar Cadiz gevaren om daar de bus te pakken naar Caños de Meca. Een oud hippie-oord wat het een raar dorpje maakt. Een mengeling van Spaanse blingblingboeren, nieuwe hippies en oude hippies die 20 jaar geleden een keer goed dronken zijn geworden en maar besloten om nooit meer iets anders te doen.

Bij aankomst in Caños de Meca kwam is twee schone deutsche madchen tegen. Lekker mijn deutsch geoefend ´s avonds bij een geimproviseerde bbq.
Behalve een grote miereninvasie in mijn tent en oude dronken hippies ook hier weer niet veel wild te bekennen. En eerlijk gezegd vond ik het ook minder en minder belangrijk. De zuidwestkust van Spanje heeft namelijk onwijs mooie witte stranden met helblauwe zeeen en prachtige zonsondergangen. Vertel dit aub niet verder an de gemiddelde Nederlandse toerist, die het nog steeds als hoogtepunt ziet om als sardientjes op een strand in Marbella te liggen en ´s avonds een patatje van piet gaat halen...Blijf daar!

Over zonsondergangen gesproken, tijdens een van mijn theraupeutische strandwandelingen over het strand van Zahara de los Atunes merkte ik dat de lucht langzaam maar zeker meer en meer oranje werd. Tijd om op een rots neer te strijken om de zonsondergang te bekijken. Zoals zonsondergangen horen zijn aan het strand, mooi! Maar ja, daar kwamen twee ontsnapte Marbellakampeerders: Humpie&Dumpie en het Hoogtepunt van de Nederlandse romantiek. Precies op tijd kwamen ze aan, het meisje had nog problemen met de rots op komen. De jongen, nog niet helemaal ontstresst klimt langs haar heen en wacht op een matig interessante plek totdat zij het groene kleedje uitlegt. Zitten, sigaret en plop plop, twee lokale biertjes open. Ze proostten, kling kling, het leek net of ze klaar gingen zitten voor de ontknoping van Big Brother met als grote vraag: gaat hij onder of niet?
.........
Nou ja hoor, daar ging hij! En pfff, ze waren nog net op tijd! Voor de vorm sloeg humpie nog even zijn arm om de schouders van dumpie vlak voor het moment supreme en wat hebben ze genoten! Opgelucht dat de spanning eraf was, haalde de jongen snel zijn arm terug en ging op zoek naar het pakje Marlboro. Het meisje, dat zichzelf er al een paar jaar geleden bij had neergelegd dat er echt niks meer inzat, leek tevreden.
Ikzelf was inmiddels totaal uit mijn romatische bui maar wel blij om weer eens de Nederlandse truttigheid onder ogen te krijgen.

Goed, ja, daar hou ik me dus zoal mee bezig. Lange strandwandelingen, tijdschriften lezen bij de strandtent, zonsondergangen en mensen bekijken. Inmiddels ben ik in Tarifa, waar ik de eer heb gehad een kite op te laten van een te erge Zuid Afrikaanse surfdude (bedankt Rob, weet hoe het moet), kom ik af en toe mensen tegen op de camping oid om wat mee te drinken en verder...totale rust.
Mijn volgende bestemming is: Valencia! Eigenlijk zou ik terugvliegen vanuit Malaga maar had niet zo´n zin om naar die stad te gaan; weer nieuwe mensen en een paar nachten in een hostel met zn 12en op de kamer... Playatechnisch gezien kan ik ook beter naar Valencia, heb ik gehoord. Dus, zo meteen de bus in naar Algeciras en dan de hele nacht door, terug naar Valencia. Lekker in mn eigen huis, miste de bbq ook wel eigenlijk.

(Voor degenen die weten hoe Amerikanen Spaans praten, er staan er nu twee jongens heel driftig iets uit te leggen en ik moet stiekem heel hard gniffelen)

O ja, als laatste, tot volgende week, brrrrrr wat gaat het allemaal snel!